κουρσάρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κουρσάρος	οι	κουρσάροι
γενική	του	κουρσάρου	των	κουρσάρων
αιτιατική	τον	κουρσάρο	τους	κουρσάρους
κλητική		κουρσάρε		κουρσάροι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κουρσάρος < μεσαιωνική ελληνική κουρσάρος < ιταλική corsaro < μεσαιωνική λατινική cursarius < λατινική cursus < curro < πρωτοϊταλική *korzō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱers- (τρέχω)

κουρσάρος αρσενικό

(ιστορία) πειρατής, κυρίως γαλλικής καταγωγής ή από τις ακτές της βόρειας Αφρικής
※ Ο Χαϊρεντίν ήταν ναύαρχος, ελληνικής καταγωγής -από τη Λέσβο ήταν η μητέρα του-, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και κουρσάρος των ακτών της Μπαρμπαριάς, της σημερινής βόρειας Αφρικής. (εφ. Ελευθεροτυπία, 8.4.2013)
(συνεκδοχικά) οποιοσδήποτε πειρατής

κουρσάρος