κλύδων

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κλύδων < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κλύδων

Ουσιαστικό

κλύδων αρσενικό

1. (λόγιο, ναυτικός όρος) κύμα, κατ' επέκταση μεγάλη ταραχή στη θάλασσα
2. (λόγιο, μεταφορικά) κοινωνική και πολιτική αναταραχή

Μεταφράσεις

    κλύδων

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κλύδων	οἱ	κλύδωνες
γενική	τοῦ	κλύδωνος	τῶν	κλυδώνων
δοτική	τῷ	κλύδωνῐ	τοῖς	κλύδωσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	κλύδωνᾰ	τοὺς	κλύδωνᾰς
κλητική ὦ!		κλύδων		κλύδωνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κλύδωνε
γεν-δοτ	τοῖν		κλυδώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κώδων' όπως «κώδων» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλύδων, ήδη ομηρικό < θέμα κλυ-δ- (απ' όπου και το κλύζω < *κλύδ-jω) < μεταπτωτική βαθμίδα για την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ḱlewH-

Ουσιαστικό

κλύδων αρσενικό

1. κύμα, τρικυμία

   ※  εἴτ᾽ ἐς μέγαν θάλαμον Ἀμφιτρίτας / εἴτ᾽ ἐς τὸν ἀπόξενον ὅρμων / Θρῄκιον κλύδωνα (Σοφοκλής, Οιδίπους Τύραννος, 194-196)

2. θαλασσοταραχή
3. κλυδωνισμός

Συγγενικά

• ἀκλυδώνιστος
• δυσκλυδώνιστον
• εὐροκλύδων
• Εὐρυκλύδων
• κλυδώνιον
• κλυδώνισμα
• κλυδωνισμός
• κλυδωνίζομαι
• κλυδωνίζω
• κλυδωνῶ

Πηγές

• κλύδων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κλύδων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.