κατάκριση

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κατάκριση	οι	κατακρίσεις
γενική	της	κατάκρισης & κατακρίσεως	των	κατακρίσεων
αιτιατική	την	κατάκριση	τις	κατακρίσεις
κλητική		κατάκριση		κατακρίσεις
όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάκριση < μεσαιωνική ελληνική κατάκρισις (παρόμοια σημασία) < ελληνιστική κοινή κατάκρισις < αρχαία ελληνική κατακρίνω < κατά + κρίνω

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.ˈta.kɾi.si/

Ουσιαστικό

κατάκριση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του κατακρίνω

Συνώνυμα

• αποδοκιμασία
• επίκριση
• επιτίμηση
• μομφή
• ψόγος

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τις λέξεις κατακρίνω, κατά και κρίνω

Μεταφράσεις

    κατάκριση

αγγλικά : reprehension (en)