κανονάρχης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κανονάρχης	οι	κανονάρχες
γενική	του	κανονάρχη	των	κανοναρχών
αιτιατική	τον	κανονάρχη	τους	κανονάρχες
κλητική		κανονάρχη		κανονάρχες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κανονάρχης < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή κανονάρχης (πρωτοψάλτης) < αρχαία ελληνική κανών + ἄρχω. Συγχρονικά αναλύεται σε κανόν(ας) + -άρχης. Δείτε και κανόναρχος

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.noˈnaɾ.çis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐νο‐νάρ‐χης

Ουσιαστικό

κανονάρχης αρσενικό

• (θρησκεία) βοηθός ιεροψάλτη που απαγγέλλει με μελωδικό τρόπο τους στίχους ενός τροπαρίου, πριν εκτελεστούν με τη μουσική τους εκτέλεση

Άλλες μορφές

• κανόναρχος / κανονάρχος

Συγγενικά

• κανονάρχημα / καλονάρχημα / καλανάρχημα
• κανόναρχος / κανονάρχος / καλονάρχης / καλανάρχης / καλανάρχος / καλονάρχος
• κανοναρχώ / καλοναρχώ / καλαναρχώ
• → δείτε τις λέξεις κανόνας και άρχω

Μεταφράσεις

    κανονάρχης