ηθική

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ηθική	οι	ηθικές
γενική	της	ηθικής	των	ηθικών
αιτιατική	την	ηθική	τις	ηθικές
κλητική		ηθική		ηθικές
όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ηθική < (λόγιο) ελληνιστική κοινή ἠθική, ουσιαστικοποιημένο θηλυκό του επιθέτου ἠθικός και σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική morale

Προφορά

ΔΦΑ : /i.θiˈci/

συλλαβισμός : η‐θι‐κή

Ομώνυμα / Ομόηχα

• ηθικοί

Ουσιαστικό

ηθική θηλυκό

1. σύνολο κανόνων και αξιών με τους οποίους ορίζεται τι επιτρέπεται, τι απαγορεύεται και τι οφείλουμε να κάνουμε στις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους και στη σχέση μας με τη φύση, κανόνες συμπεριφοράς που επιβάλλει η κοινωνία.

1. (φιλοσοφία) αρχές υπό το πρίσμα της κοινωνικής λειτουργικότητας (όπως γίνεται αυτή αντιληπτή απ' την εκάστοτε κοινωνία) και της βασικής (χωρίς αναγκαστικά υπερβολές) ενσυναίσθησης

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τις λέξεις ηθικός και ήθος

Μεταφράσεις

    ηθική

αγγλικά : ethics (en)

πολωνικά : moralność (pl)(1), etyczność (pl)(1), etyka (pl)(2)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

ηθική

• θηλυκό του ηθικός, στην ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού