διχοτόμος

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

διχοτόμος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διχοτόμος < δίχα + -τόμος (τέμνω)

Επίθετο

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	διχοτόμος	η	διχοτόμος & διχοτόμα	το	διχοτόμο
γενική	του	διχοτόμου	της	διχοτόμου & διχοτόμας	του	διχοτόμου
αιτιατική	τον	διχοτόμο	τη	διχοτόμο & διχοτόμα	το	διχοτόμο
κλητική		διχοτόμε		διχοτόμε & διχοτόμα		διχοτόμο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	διχοτόμοι	οι	διχοτόμοι & διχοτόμες	τα	διχοτόμα
γενική	των	διχοτόμων	των	διχοτόμων	των	διχοτόμων
αιτιατική	τους	διχοτόμους	τις	διχοτόμους & διχοτόμες	τα	διχοτόμα
κλητική		διχοτόμοι		διχοτόμοι & διχοτόμες		διχοτόμα
ομάδα '-ος -ος -ο & -α', Κατηγορία όπως «ζημιογόνος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

διχοτόμος, -ος, -ο

• που διχοτομεί

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διχοτόμος	οι	διχοτόμοι
γενική	της	διχοτόμου	των	διχοτόμων
αιτιατική	τη	διχοτόμο	τις	διχοτόμους
κλητική		διχοτόμε (διχοτόμο)		διχοτόμοι
Κατηγορία όπως «διχοτόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

γεωμετρική μέθοδος χάραξης της διχοτόμου μιας γωνίας

διχοτόμος θηλυκό

• (γεωμετρία) η ευθεία που χωρίζει μια γωνία σε δύο ίσα μέρη

Συγγενικά

• διχοτόμηση
• διχοτομία
• διχοτομικός
• διχοτομώ

Μεταφράσεις

    διχοτόμος

αγγλικά : bisector (en) γερμανικά : Winkelhalbierende (de) ιταλικά : bisettrice (it)