διακόνημα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	διακόνημα	τα	διακονήματα
γενική	του	διακονήματος	των	διακονημάτων
αιτιατική	το	διακόνημα	τα	διακονήματα
κλητική		διακόνημα		διακονήματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διακόνημα < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διακόνημα (η εκκλησιαστική σημασία, μεσαιωνική)

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯aˈko.ni.ma/ (συγκρίνετε με το διακόνεμα)

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐α‐κό‐νη‐μα

Ουσιαστικό

διακόνημα ουδέτερο

• (θρησκεία) ορισμένη ασχολία που έχει ανατεθεί σε μοναχό από τον ηγούμενο ή τον πνευματικό του

Συγγενικά

• διακόνεμα, διακονιά
• διακονία

→ και δείτε τη λέξη διάκονος

Μεταφράσεις

    διακόνημα

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	διακόνημᾰ	τὰ	διακονήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	διακονήμᾰτος	τῶν	διακονημᾰ́των
δοτική	τῷ	διακονήμᾰτῐ	τοῖς	διακονήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	διακόνημᾰ	τὰ	διακονήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		διακόνημᾰ		διακονήμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διακονήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		διακονημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διακόνημα < (διακονέω/διακονῶ) δια-κονη- + -μα < διάκονος

Ουσιαστικό

διακόνημα

1. εργασία (των δούλων ή των υπηρετών)
2. (θρησκεία) υπηρεσία προς τον θεό
3. (ελληνιστική σημασία , στον πληθυντικό) διακονήματα οικιακά σκεύη

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη διάκονος

Πηγές

• διακόνημα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διακόνημα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.