αυτόνομος
Νέα ελληνικά (el)Επεξεργασία
Ετυμολογία Επεξεργασία
- αυτόνομος < αρχαία ελληνική αὐτόνομος, λόγιο ενδογενές δάνειο: σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική autonome.[1] Συγχρονικά αναλύεται σε αυτό- + νόμ(ος) + -ος
ΠροφοράΕπεξεργασία
- ΔΦΑ : /aˈfto.no.mpra/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : αυ‐τό‐νο‐μος
ΕπίθετοΕπεξεργασία
αυτόνομος
- που βρίσκεται σε καθεστώς αυτονομίας, που καθορίζει μόνος του τους νόμους
- αυτόνομο κράτος
- (μεταφορικά) ανεξάρτητος, που δεν εξαρτάται από κάποιον άλλον για να λειτουργήσει
- ευτυχώς έχουμε αυτόνομη θέρμανση και μπορούμε να κανονίζουμε, σύμφωνα με τα οικονομικά μας πότε θα την σβηνουμε και ανάβουμε
ΕκφράσειςΕπεξεργασία
Επεξεργασία
ΣύνθεταΕπεξεργασία
Δείτε επίσηςΕπεξεργασία
ΜεταφράσειςΕπεξεργασία
αυτόνομος
Επεξεργασία
- ↑ «αυτόνομος» - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.