αυτοτελής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	αυτοτελής	η	αυτοτελής	το	αυτοτελές
γενική	του	αυτοτελούς*	της	αυτοτελούς	του	αυτοτελούς
αιτιατική	τον	αυτοτελή	την	αυτοτελή	το	αυτοτελές
κλητική		αυτοτελή(ς)		αυτοτελής		αυτοτελές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	αυτοτελείς	οι	αυτοτελείς	τα	αυτοτελή
γενική	των	αυτοτελών	των	αυτοτελών	των	αυτοτελών
αιτιατική	τους	αυτοτελείς	τις	αυτοτελείς	τα	αυτοτελή
κλητική		αυτοτελείς		αυτοτελείς		αυτοτελή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

αυτοτελής < αρχαία ελληνική αὐτοτελής < αὐτός + τέλος (πλήρης, ολοκληρωμένος)

Επίθετο

αυτοτελής, -ής, -ές

1. ανεξάρτητος, που έχει ανεξάρτητη ύπαρξη
2. (στην τηλεόραση) που δεν αποτελεί συνέχεια / μέρος μιας ενιαίας πλοκής, αλλά έχει δική του υπόθεση διατηρώντας παράλληλα κάποια κοινά στοιχεία (όπως τους κεντρικούς χαρακτήρες) με άλλες εκπομπές της ίδιας σειράς

   η νέα δραματική σειρά θα περιλαμβάνει δώδεκα αυτοτελή επεισόδια με κεντρικό ήρωα τον Χ

Δείτε επίσης

• υποτελής

Μεταφράσεις

    αυτοτελής

γαλλικά : indépendant (fr)