αυτοδιορισθείς

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /a.fto.ði.o.ɾiˈsθis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : αυ‐το‐δι‐ο‐ρι‐σθείς

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	αυτοδιορισθείς	η	αυτοδιορισθείσα	το	αυτοδιορισθέν
γενική	του	αυτοδιορισθέντος & αυτοδιορισθέντα1	της	αυτοδιορισθείσας & αυτοδιορισθείσης*	του	αυτοδιορισθέντος
αιτιατική	τον	αυτοδιορισθέντα	την	αυτοδιορισθείσα	το	αυτοδιορισθέν
κλητική		αυτοδιορισθείς		αυτοδιορισθείσα		αυτοδιορισθέν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	αυτοδιορισθέντες	οι	αυτοδιορισθείσες	τα	αυτοδιορισθέντα
γενική	των	αυτοδιορισθέντων	των	αυτοδιορισθεισών	των	αυτοδιορισθέντων
αιτιατική	τους	αυτοδιορισθέντες	τις	αυτοδιορισθείσες	τα	αυτοδιορισθέντα
κλητική		αυτοδιορισθέντες		αυτοδιορισθείσες		αυτοδιορισθέντα
Οι αρχαίες καταλήξεις για τα τρία γένη: -είς -εῖσα, -έν 1 νεότερος τύπος * παλιότερος λόγιος τύπος
ομάδα 'πληγείς', Κατηγορία όπως «παρευρεθείς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

αυτοδιορισθείς < μετοχή αορίστου του παθητικού ρήματος αυτοδιορίζομαι

Μετοχή

αυτοδιορισθείς, -είσα, -έν (μετοχή παθητικού αορίστου)

1. (λόγιο) που διόρισε τον εαυτό του

   ≈ συνώνυμα: αυτοδιορισμένος, αυτοδιόριστος

2. (λόγιο) που θέωρησε ο ίδιος ότι είναι διορισμένος, υπεύθυνος για κάτι

   ≈ συνώνυμα: αυτοανακηρυχθείς, αυτεπάγγελτος, αυτοδιορισμένος, αυτοδιόριστος

Άλλες μορφές

• αυτοδιορισμένος
• αυτοδιόριστος

Μεταφράσεις

    αυτοδιορισθείς

→ δείτε τη λέξη αυτοδιορισμένος

Ετυμολογία 2

αυτοδιορισθείς: ρηματικός τύπος

Ρηματικός τύπος

αυτοδιορισθείς

• β΄ πρόσωπο ενικού εξαρτημένου τύπου (αυτοδιορισθώ) του παθητικού ρήματος αυτοδιορίζομαι

Πηγές

• αυτοδιορισθείς -  Γεωργακάς, Δημήτριος. A Modern Greek-English Dictionary [Ελληνοαγγλικό λεξικό] (μόνο το γράμμα α) - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας