έτυμο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	έτυμο	τα	έτυμα
γενική	του	ετύμου & έτυμου	των	ετύμων
αιτιατική	το	έτυμο	τα	έτυμα
κλητική		έτυμο		έτυμα
Κατηγορία όπως «πρόσωπο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

έτυμο < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἔτυμον, ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου ἔτυμος (αρχαία ελληνική, αληθής)

Ουσιαστικό

έτυμο ουδέτερο

• (γλωσσολογία) η λέξη από την οποία προέρχονται άλλες, η αρχική ρίζα άλλων λέξεων

  άλλες μορφές: έτυμον (λόγιο, κατά το ἔτυμον)

Συγγενικά

• ανετυμολόγητος
• ετυμηγορία
• ετυμολόγηση
• ετυμολογία
• ετυμολογικός
• ετυμολόγος
• ετυμολογώ
• παρετυμολογία
• παρετυμολογώ

Μεταφράσεις

    έτυμο

αγγλικά : etymon (en)

Πηγές

• «έτυμον» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)