-έμπορος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	-έμπορος	οι	-έμποροι
γενική	του	-έμπορου & -εμπόρου	των	-έμπορων & -εμπόρων
αιτιατική	τον	-έμπορο	τους	-έμπορους & -εμπόρους
κλητική		-έμπορε		-έμποροι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

-έμπορος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή -έμπορος < αρχαία ελληνική ἔμπορος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈem.bo.ɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : έ‐μπο‐ρος

Επίθημα

-έμπορος αρσενικό

• ο έμπορος ως δεύτερο συνθετικό
  1. που εμπορεύεται ό,τι δηλώνει το πρώτο συνθετικό

     ζωέμπορος

  2. που εμπορεύεται με τον τρόπο ή στην έκταση που δηλώνει το πρώτο συνθετικό
  3. μεγαλέμπορος

Άλλες μορφές

• -έμπορας (λαϊκότροπο)

Σύνθετα

• Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -έμπορος στο Βικιλεξικό

Συγγενικές λέξεις

• -εμπορία

Πηγές

• «"-έμπορος"» -  Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

-έμπορος < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική έμπορος < αρχαία ελληνική ἔμπορος

Επίθημα

-έμπορος αρσενικό

• ο ἔμπορος ως δεύτερο συνθετικό: όπως νέα ελληνικά -έμπορος

  χοιρέμπορος

  μεγαλέμπορος

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	-έμπορος	οἱ	-έμποροι
γενική	τοῦ	-εμπόρου	τῶν	-εμπόρων
δοτική	τῷ	-εμπόρῳ	τοῖς	-εμπόροις
αιτιατική	τὸν	-έμπορον	τοὺς	-εμπόρους
κλητική ὦ!		-έμπορε		-έμποροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		-εμπόρω
γεν-δοτ	τοῖν		-εμπόροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

-έμπορος < αρχαία ελληνική ἔμπορος

Ουσιαστικό

-έμπορος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) ο ἔμπορος ως δεύτερο συνθετικό: που εμπορεύεται ό,τι δηλώνει το πρώτο συνθετικό

  καμηλέμπορος

Πηγές

• «"-έμπορος"» -  Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.