ἡγούμενος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	ἡγούμενος	ἡγουμένω	ἡγούμενοι
Γενική	ἡγουμένου	ἡγουμένοιν	ἡγουμένων
Δοτική	ἡγουμένῳ	ἡγουμένοιν	ἡγουμένοις
Αιτιατική	ἡγούμενον	ἡγουμένω	ἡγουμένους
Κλητική	ἡγούμενε	ἡγουμένω	ἡγούμενοι

Ετυμολογία

ἡγούμενος < αρχαία ελληνική ἡγούμενος, μετοχή παθητικού ενεστώτα του ρήματος ἡγέομαι / ἡγοῦμαι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *seh₂g-

Ουσιαστικό

ἡγούμενος αρσενικό

1. (θρησκεία) ηγούμενος
2. οδηγός
3. (κατ’ επέκταση) αρχηγός

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός			Πληθυντικός
Ονομαστική	ἡγούμενος	ἡγουμένη	ἡγούμενον	ἡγούμενοι	ἡγούμεναι	ἡγούμενα
Γενική	ἡγουμένου	ἡγουμένης	ἡγουμένου	ἡγουμένων	ἡγουμένων	ἡγουμένων
Δοτική	ἡγουμένῳ	ἡγουμένῃ	ἡγουμένῳ	ἡγουμένοις	ἡγουμέναις	ἡγουμένοις
Αιτιατική	ἡγούμενον	ἡγουμένην	ἡγούμενον	ἡγουμένους	ἡγουμένας	ἡγούμενα
Κλητική	ἡγούμενε	ἡγουμένη	ἡγούμενον	ἡγούμενοι	ἡγούμεναι	ἡγούμενα
Δυικός			Αρσενικό-Ουδέτερο		Θηλυκό
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἡγουμένω		ἡγουμένα
Γενική-Δοτική			ἡγουμένοιν		ἡγουμέναιν

Μετοχή

ἡγούμενος

• μετοχή παθητικού ενεστώτα του ρήματος ἡγέομαι

Ουσιαστικό

ἡγούμενος αρσενικό (θηλυκό ἡ ἡγουμένη)

• (ελληνιστική κοινή) ο ηγούμενος μονής (Ιουστινιάνειος Κώδικας, Νεαραί, 7.1)

Πηγές

• «ἡγέομαι» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.