ἐπιμοίριος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐπιμοίριος	τὸ	ἐπιμοίριον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐπιμοιρίου	τοῦ	ἐπιμοιρίου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐπιμοιρίῳ	τῷ	ἐπιμοιρίῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐπιμοίριον	τὸ	ἐπιμοίριον
κλητική ὦ!		ἐπιμοίριε		ἐπιμοίριον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐπιμοίριοι	τὰ	ἐπιμοίριᾰ
γενική	τῶν	ἐπιμοιρίων	τῶν	ἐπιμοιρίων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐπιμοιρίοις	τοῖς	ἐπιμοιρίοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐπιμοιρίους	τὰ	ἐπιμοίριᾰ
κλητική ὦ!		ἐπιμοίριοι		ἐπιμοίριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐπιμοιρίω	τὼ	ἐπιμοιρίω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐπιμοιρίοιν	τοῖν	ἐπιμοιρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐπιμοίριος (ελληνιστική κοινή) < ἐπί + μοῖρα (< μείρομαι)

Επίθετο

ἐπιμοίριος (ελληνιστική κοινή)

• μοιραίος, που καθορίζεται από τη μοίρα

  ※  3ος πκε αιώνας, Λεωνίδας ο Ταραντίνος στην ⌘ Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 7ο, επίγραμμα 504, @poesialatina.it, @anthologiagraeca.org, @perseus.tufts.edu

  χὠ μὲν μηρίνθων καὶ δούνακος ἀγκίστρων τε
  ἐγγὺς ἀπὸ πνοιὴν ἧκε κυλινδόμενος,
  νήματ᾽ ἀναπλήσας ἐπιμοίρια: τοῦ δὲ θανόντος
  Γρίπων ὁ γριπεὺς τοῦτον ἔχωσε τάφον.

  ΣτΕ: Ο ποιητής περιγράφει το μοιραίο θάνατο ενός παράκτιου ψαρά, που πνίγηκε από ένα ψάρι που μόλις είχε ψαρέψει.

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἐπί, μοῖρα και μείρομαι

Πηγές

• ἐπιμοίριος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐπιμοίριος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.