ἁρμογή

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἁρμογή	αἱ	ἁρμογαί
γενική	τῆς	ἁρμογῆς	τῶν	ἁρμογῶν
δοτική	τῇ	ἁρμογῇ	ταῖς	ἁρμογαῖς
αιτιατική	τὴν	ἁρμογήν	τὰς	ἁρμογᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἁρμογή		ἁρμογαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἁρμογᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἁρμογαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἁρμογή (ελληνιστική κοινή) < ἁρμόζω

Ουσιαστικό

ἁρμογή, -ῆς θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. σημείο σύνδεσης δύο πραγμάτων, αρμός

   ※  1ος πκε αιώνας ⌘ Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη Ἱστορική, 2, 49.5 @scaife.perseus

   ἐκ δὲ τούτων τὰς οἰκίας συλλέγοντες κατασκευάζουσιν, αἷς ὅταν ἐκ τοῦ περιέχοντος προσπέσωσι ψεκάδες, τὸ διατηκόμενον ὑπὸ τῆς ἰκμάδος δυρρεῖ εἰς τὰς ἁρμογὰς τῶν λίθων, καὶ πηγνύμενον συμφυεῖς ἀπεργάζεται τοίχους.

   ※  1ος κε αιώνας Ιώσηπος, Ἰουδαϊκὴ ἀρχαιολογία, 15.399 @scaife.perseus

   ὥστʼ ἄπειρον εἶναι τό τε μέγεθος τῆς δομῆς καὶ τὸ ὕψος τετραγώνου γεγενημένης, ὡς τὰ μὲν μεγέθη τῶν λίθων ἀπὸ μετώπου κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν ὁρᾶσθαι, τὰ δʼ ἐντὸς σιδήρῳ διησφαλισμένα συνέχειν τὰς ἁρμογὰς ἀκινήτους τῷ παντὶ χρόνῳ.

2. συναρμολόγηση

   ※  2ος πκε αιώνας ⌘ Πολύβιος, Ἱστορίαι, 18.29.2 @scaife.perseus

   τὸ δὲ τῶν σαρισῶν μέγεθός ἐστι κατὰ μὲν τὴν ἐξ ἀρχῆς ὑπόθεσιν ἑκκαίδεκα πηχῶν, κατὰ δὲ τὴν ἁρμογὴν τὴν πρὸς τὴν ἀλήθειαν δεκατεττάρων,

   ※  2ος πκε αιώνας ⌘ Πολύβιος, Ἱστορίαι, 11.9.1 @scaife.perseus

   μεγάλα μὲν γὰρ ἔφη τὴν λαμπρότητα συμβάλλεσθαι πρὸς ἔκπληξιν τῶν ὑπεναντίων, πολλὰ δὲ συνεργεῖν τὴν ἐκ τῆς ἐπισκευῆς ἁρμογὴν τῶν ὅπλων εἰς τὴν χρείαν.

3. (ιατρική) άρθρωση
4. (μεταφορικά) προσαρμογή, αρμονία
5. (μουσική) αρμονία

   ≈ συνώνυμα: ἁρμονία

6. (ιατρική) σύμφυση δύο οστών χωρίς άρθρωση
7. (ζωγραφική) διαβάθμιση των αποχρώσεων

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ἁρμογά

Πηγές

• ἁρμογή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.