συναρμολόγηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συναρμολόγηση	οι	συναρμολογήσεις
γενική	της	συναρμολόγησης*	των	συναρμολογήσεων
αιτιατική	τη	συναρμολόγηση	τις	συναρμολογήσεις
κλητική		συναρμολόγηση		συναρμολογήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συναρμολογήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συναρμολόγηση < συναρμολογώ + -ση

Ουσιαστικό

συναρμολόγηση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του συναρμολογώ

Συνώνυμα

• άρμοση
• συναρμογή

Αντώνυμα

• αποσυναρμολόγηση

Μεταφράσεις

    συναρμολόγηση

αγγλικά : assembly (en)

Πηγές

• συναρμολόγηση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• συναρμολόγηση - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)