ἀληθής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἀληθής < ἀ- στερητικό + λήθω / λανθάνω)

Επίθετο

ἀληθής, -ής, -ές

1. αληθής, αληθινός
2. φιλαλήθης, ειλικρινής
3. ειδικά για χρησμούς: αψευδής, επαληθευόμενος, βέβαιος

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ἀλαθής

Σημειώσεις

• ἄληθες: επιρρηματικό που σημαίνει πράγματι!

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἀληθής	τὸ ἀληθές	οἱ, αἱ (ἀληθέ-ες) ἀληθεῖς	τὰ (ἀληθέ-α) ἀληθῆ
Γενική	τοῦ, τῆς (ἀληθέ-ος) ἀληθοῦς	τοῦ ἀληθοῦς	τῶν (ἀληθέ-ων) ἀληθῶν	τῶν ἀληθῶν
Δοτική	τῷ, τῇ (ἀληθέ-ι) ἀληθεῖ	τῷ ἀληθεῖ	τοῖς, ταῖς (ἀληθέσ-σι) ἀληθέσι(ν)	τοῖς ἀληθέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν (ἀληθέ-α) ἀληθῆ	τὸ ἀληθές	τοὺς, τὰς (ἀληθέ-ες) ἀληθεῖς	τὰ (ἀληθέ-α) ἀληθῆ
Κλητική	ἀληθές	ἀληθές	(ἀληθέ-ες) ἀληθεῖς	(ἀληθέ-α) ἀληθῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			(ἀληθέ-ε) ἀληθεῖ
Γενική-Δοτική			(ἀληθέ-οιν) ἀληθοῖν

Συγγενικές λέξεις

• ἀλήθεια
• ἀληθεύω
• ἀληθίζω
• ἀληθίζομαι
• ἀληθινός
• ἀληθοσύνη

Σύνθετα

• ἀληθομυθέω (λέγω τα αληθή)
• ἀληθόμαντις-εως (που προφητεύει την αλήθεια, που βγαίνει αληθινός)

Πηγές

• «ἀληθής» - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• «ἀληθής» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «ἀληθής» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.