ἀληθής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀληθής	τὸ	ἀληθές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀληθοῦς	τοῦ	ἀληθοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀληθεῖ & ἀληθέϊ, (Ηρόδοτος)	τῷ	ἀληθεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀληθῆ	τὸ	ἀληθές
κλητική ὦ!		ἀληθές		ἀληθές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀληθεῖς	τὰ	ἀληθῆ & ἀληθέα, (Όμηρος)
γενική	τῶν	ἀληθῶν	τῶν	ἀληθῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀληθέσῐ(ν)	τοῖς	ἀληθέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀληθεῖς	τὰ	ἀληθῆ & ἀληθέα
κλητική ὦ!		ἀληθεῖς		ἀληθῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀληθεῖ	τὼ	ἀληθεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀληθοῖν	τοῖν	ἀληθοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀληθής < ἀ- στερητικό + θέμα ληθ- (όπως στο λήθω / λανθάνω) + -ής

Επίθετο

ἀληθής, -ής, -ές

1. (αρχική σημασία) που δεν ξεχνάει
2. αληθής, αληθινός
3. φιλαλήθης, ειλικρινής
4. (για χρησμούς) αψευδής, βέβαιος

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ἀλαθής

Συγγενικά

• ἀλήθεια
• ἄληθες;
• ἀληθεύω
• ἀληθίζω
• ἀληθίζομαι
• ἀληθινός
• ἀληθοσύνη

Σύνθετα

• ἀληθομυθέω
• ἀληθόμαντις
• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• ἀληθής - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἀληθής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀληθής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.