ψύχωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ψύχωση	οι	ψυχώσεις
γενική	της	ψύχωσης*	των	ψυχώσεων
αιτιατική	την	ψύχωση	τις	ψυχώσεις
κλητική		ψύχωση		ψυχώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ψυχώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ψύχωση < λόγιο ενδογενές δάνειο: < γαλλική psychose. Διαφορετικό το ελληνιστικό ψύχωσις (αναζωογόνηση) ^[1]

ψύχωση θηλυκό

(ψυχιατρική) νοητική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από απώλεια επαφής με την πραγματικότητα και παράδοξη συμπεριφορά έως παραλήρημα, ως αποτέλεσμα νόσων (π.χ. σχιζοφρένειας, διπολικής διαταραχής) ή κατάχρησης ουσιών, ισχυρού σοκ κ.α. αιτίων
(καθομιλουμένη) έντονη εμμονή με κάποιο αντικείμενο ή κάποια κατάσταση σε σημείο που μπορεί να είναι βλαβερή γι αυτόν που την έχει η για το περιβάλλον του

ψύχωση