υπόνομος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	υπόνομος	οι	υπόνομοι
γενική	του	υπονόμου & υπόνομου	των	υπονόμων
αιτιατική	τον	υπόνομο	τους	υπονόμους & υπόνομους
κλητική		υπόνομε		υπόνομοι
Κατηγορία όπως «δάσκαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

υπόνομος < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική ὑπόνομος

υπόνομος αρσενικό

αγωγός ομβρίων ή αστικών λυμάτων, συνήθως υπόγειος
※ Με τους κριούς αλύπητα έδερνε όλη μέρα τα τειχογυρίσματα, και τη νύχτα οι εργάτες έσκαβαν υπονόμους όπου γκρεμίζουνταν οι βαρείς πέτρινοι τοίχοι. (Πηνελόπη Δέλτα, Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου, Κεφάλαιο ΚΔ, 1911)