μπούκα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μπούκα	οι	μπούκες
γενική	της	μπούκας		—
αιτιατική	την	μπούκα	τις	μπούκες
κλητική		μπούκα		μπούκες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μπούκα < μεσαιωνική ελληνική μπούκα

Ουσιαστικό

μπούκα θηλυκό

1. (όπλα) το στόμιο, η οπή και το άνοιγμα, το άκρο της κάννης

   η μπούκα του τουφεκιού, του κανονιού

2. (παρωχημένο) σήραγγα

   ανοίξανε μπούκα στο πηγάδι

   δουλεύει στις μπούκες του Λαυρίου

3. (λαϊκότροπο) η εκβολή ενός ποταμού
4. (αργκό) το στόμιο ή το κύριο άνοιγμα χώρου ο οποίος ανήκει σε άτομα με τα οποία έχουμε αντιθέσεις
5. (αργκό) η έφοδος, η ξαφνική και συχνά βίαιη είσοδος σε χώρο που, συνήθως, ανήκει σε αντίπαλους ή παράνομους, το μπουκάρισμα
6. (ναυτική) η είσοδος και έξοδος ενός λιμανιού
7. με κεφαλαίο, τοπωνύμιο

Εκφράσεις

• κάνω μπούκα: μπουκάρω
• στην μπούκα (του κανονιού):
• τον έχω στη μπούκα : τον μισώ, του την έχω στημένη, περιμένω αφορμή για να τον βλάψω ή να τον εκδικηθώ, τον έχω στο μάτι

Δείτε επίσης

• ντου

Συνώνυμα

• έφοδος
• είσοδος
• στόμιο

Συγγενικά

• μπουκάρω
• μπουκιά και βουκιά

Σύνθετα

• μπουκαπόρτα
• μπουκαδόρος

Μεταφράσεις

    μπούκα

γαλλικά : bouche (fr) , embouchure (fr)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μπούκα< λατινικό bucca ή και ενετικό imbocco (είσοδος και στόμα)

Ουσιαστικό

μπούκα ( & μπούκκα & βούκκα & βουκιά & βούκιον & βουκία)

1. η μπουκιά, η ελάχιστη ποσότητα τροφής που βάζει κάποιος στο στόμα του
2. πιθανώς τα μάγουλα (αναφέρονται ως βούκκες)
3. η είσοδος λιμανιού ή όρμου
4. το πλάτος ενός πλοίου περίπου στη μέση (πιθανόν για να εκτιμάται ο χώρος που καταλαμβάνει ελλιμενιζόμενο και αγγυροβολημένο ή γενικά για να εκτιμάται το μέγεθος και η χωρητικότητά του)