υμνώ

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

υμνώ < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ὑμνῶ, συνηρημένος τύπος του ὑμνέω < ὕμνος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *sh₂em (τραγουδώ)

Προφορά

ΔΦΑ : /iˈmno/

τυπογραφικός συλλαβισμός : υ‐μνώ

Ρήμα

υμνώ, πρτ.: υμνούσα, αόρ.: ύμνησα, παθ.φωνή: υμνούμαι, π.αόρ.: υμνήθηκα, μτχ.π.π.: υμνημένος

1. ψάλλω ύμνο (στην εκκλησία)

   ≈ συνώνυμα: υμνολογώ

2. (μεταφορικά) μιλάω επαινετικά για κάποιον ή κάτι

   ⮡  ο Σολωμός ύμνησε τον αγώνα των πολιορκημένων Μεσσολογγιτών

   ≈ συνώνυμα: εγκωμιάζω, εκθειάζω

Συγγενικά

• ύμνηση
• υμνητής και υμνήτρια
• υμνητικός
• ύμνος

Σύνθετα

• ανυμνώ
• εξύμνηση
• εξυμνητικά
• εξυμνητικός
• εξυμνώ
• εφύμνιο
• υμνογραφία
• υμνογραφικός
• υμνογράφος
• υμνολόγημα
• υμνολογία
• υμνολόγιο
• υμνολόγος
• υμνολογώ
• υμνωδία
• υμνωδός
• υμνωδώ

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	υμνώ	υμνούσα	θα υμνώ	να υμνώ		υμνώντας
β' ενικ.	υμνείς	υμνούσες	θα υμνείς	να υμνείς
γ' ενικ.	υμνεί	υμνούσε	θα υμνεί	να υμνεί
α' πληθ.	υμνούμε	υμνούσαμε	θα υμνούμε	να υμνούμε
β' πληθ.	υμνείτε	υμνούσατε	θα υμνείτε	να υμνείτε	υμνείτε
γ' πληθ.	υμνούν(ε)	υμνούσαν(ε)	θα υμνούν(ε)	να υμνούν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		ύμνησα	θα υμνήσω	να υμνήσω		υμνήσει
β' ενικ.		ύμνησες	θα υμνήσεις	να υμνήσεις	ύμνησε
γ' ενικ.		ύμνησε	θα υμνήσει	να υμνήσει
α' πληθ.		υμνήσαμε	θα υμνήσουμε	να υμνήσουμε
β' πληθ.		υμνήσατε	θα υμνήσετε	να υμνήσετε	υμνήστε
γ' πληθ.		ύμνησαν υμνήσαν(ε)	θα υμνήσουν(ε)	να υμνήσουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω υμνήσει	είχα υμνήσει	θα έχω υμνήσει	να έχω υμνήσει
β' ενικ.	έχεις υμνήσει	είχες υμνήσει	θα έχεις υμνήσει	να έχεις υμνήσει
γ' ενικ.	έχει υμνήσει	είχε υμνήσει	θα έχει υμνήσει	να έχει υμνήσει
α' πληθ.	έχουμε υμνήσει	είχαμε υμνήσει	θα έχουμε υμνήσει	να έχουμε υμνήσει
β' πληθ.	έχετε υμνήσει	είχατε υμνήσει	θα έχετε υμνήσει	να έχετε υμνήσει
γ' πληθ.	έχουν υμνήσει	είχαν υμνήσει	θα έχουν υμνήσει	να έχουν υμνήσει

    Παθητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	υμνούμαι	υμνούμουν	θα υμνούμαι	να υμνούμαι
β' ενικ.	υμνείσαι	υμνούσουν	θα υμνείσαι	να υμνείσαι
γ' ενικ.	υμνείται	υμνούνταν	θα υμνείται	να υμνείται
α' πληθ.	υμνούμαστε	υμνούμασταν υμνούμαστε	θα υμνούμαστε	να υμνούμαστε
β' πληθ.	υμνείστε	υμνούσασταν υμνούσαστε	θα υμνείστε	να υμνείστε	υμνείστε
γ' πληθ.	υμνούνται	υμνούνταν	θα υμνούνται	να υμνούνται
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		υμνήθηκα	θα υμνηθώ	να υμνηθώ		υμνηθεί
β' ενικ.		υμνήθηκες	θα υμνηθείς	να υμνηθείς	υμνήσου
γ' ενικ.		υμνήθηκε	θα υμνηθεί	να υμνηθεί
α' πληθ.		υμνηθήκαμε	θα υμνηθούμε	να υμνηθούμε
β' πληθ.		υμνηθήκατε	θα υμνηθείτε	να υμνηθείτε	υμνηθείτε
γ' πληθ.		υμνήθηκαν υμνηθήκαν(ε)	θα υμνηθούν(ε)	να υμνηθούν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	έχω υμνηθεί	είχα υμνηθεί	θα έχω υμνηθεί	να έχω υμνηθεί		υμνημένος
β' ενικ.	έχεις υμνηθεί	είχες υμνηθεί	θα έχεις υμνηθεί	να έχεις υμνηθεί
γ' ενικ.	έχει υμνηθεί	είχε υμνηθεί	θα έχει υμνηθεί	να έχει υμνηθεί
α' πληθ.	έχουμε υμνηθεί	είχαμε υμνηθεί	θα έχουμε υμνηθεί	να έχουμε υμνηθεί
β' πληθ.	έχετε υμνηθεί	είχατε υμνηθεί	θα έχετε υμνηθεί	να έχετε υμνηθεί
γ' πληθ.	έχουν υμνηθεί	είχαν υμνηθεί	θα έχουν υμνηθεί	να έχουν υμνηθεί
Συντελεσμένοι χρόνοι (β΄ τύποι)
Παρακείμενος	είμαι, είσαι, είναι υμνημένος - είμαστε, είστε, είναι υμνημένοι
Υπερσυντέλικος	ήμουν, ήσουν, ήταν υμνημένος - ήμαστε, ήσαστε, ήταν υμνημένοι
Συντελ. Μέλλ.	θα είμαι, θα είσαι, θα είναι υμνημένος - θα είμαστε, θα είστε, θα είναι υμνημένοι
Υποτακτική	να είμαι, να είσαι, να είναι υμνημένος - να είμαστε, να είστε, να είναι υμνημένοι

Μεταφράσεις

    υμνώ

γαλλικά : louer (fr)