ταυροκαθάπτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ταυροκαθάπτης	οι	ταυροκαθάπτες
γενική	του	ταυροκαθάπτη	των	ταυροκαθαπτών
αιτιατική	τον	ταυροκαθάπτη	τους	ταυροκαθάπτες
κλητική		ταυροκαθάπτη		ταυροκαθάπτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ταυροκαθάπτης < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ταυροκαθάπτης < αρχαία ελληνική ταῦρος + ελληνιστική κοινή καθαπτής < αρχαία ελληνική καθάπτω < κατά + ἅπτω

Ουσιαστικό

ταυροκαθάπτης αρσενικό

• (θρησκεία) αυτός που ιππεύει ταύρους, ως μέρος αγωνίσματος με ταύρους (ταυροκαθάψια)

  Ο ταυροκαθάπτης αποδίδεται σε ελεύθερη, στιγμιαία κίνηση, ακριβώς την ώρα του άλματος πάνω από τον ταύρο. (odysseus.culture.gr)

Μεταφράσεις

    ταυροκαθάπτης

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ταυροκαθάπτης	οἱ	...?...αι
γενική	τοῦ	ταυροκαθάπτου	τῶν	ταυροκαθαπτῶν
δοτική	τῷ	ταυροκαθάπτῃ	τοῖς	ταυροκαθάπταις
αιτιατική	τὸν	ταυροκαθάπτην	τοὺς	ταυροκαθάπτᾱς
κλητική ὦ!		...?...ᾰ		...?...αι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ταυροκαθάπτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ταυροκαθάπταιν
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την προσωδία του δίχρονου φωνήεντος στην παραλήγουσα ώστε να γίνει σωστά ο τονισμός.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - 1η κλίση, ομάδα «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ταυροκαθάπτης < αρχαία ελληνική ταῦρ(ος) + -ο- + καθαπτής < καθάπτω < κατά + ἅπτω

Ουσιαστικό

ταυροκαθάπτης αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή , θρησκεία) αυτός που ιππεύει ταύρους, ως μέρος αγωνίσματος με ταύρους (ταυροκαθάψια)

  ※  βασιλεῖ Ῥοιματάλκᾳ ἀγωνιζόμενος Σεραπίων ταυροκαθάπτης.

  epigraphy.packhum.org επιγραφή IG II² 3156) από την Αττική

Πηγές

• ταυροκαθάπτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.