συγκατάβαση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συγκατάβαση	οι	συγκαταβάσεις
γενική	της	συγκατάβασης*	των	συγκαταβάσεων
αιτιατική	τη	συγκατάβαση	τις	συγκαταβάσεις
κλητική		συγκατάβαση		συγκαταβάσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συγκαταβάσεως Συνήθως στον ενικό.
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκατάβαση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή συγκατάβασις < αρχαία ελληνική συγκαταβαίνω < (σύν) συγ- + (κατά) κατα- + βαίνω

Προφορά

ΔΦΑ : /siŋ.ɡaˈta.va.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐γκα‐τά‐βα‐ση

Ουσιαστικό

συγκατάβαση θηλυκό

• (λόγιο) επιεικής αποδοχή, ανεκτικότητα

Συγγενικά

• συγκαταβατικά
• συγκαταβατικός
• συγκαταβατικότητα
• συγκαταβαίνω

Μεταφράσεις

    συγκατάβαση

γαλλικά : condescendance (fr) γερμανικά : Nachgiebigkeit (de)