συγκατάβασις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συγκατάβασῐς	αἱ	συγκαταβάσεις
γενική	τῆς	συγκαταβάσεως	τῶν	συγκαταβάσεων
δοτική	τῇ	συγκαταβάσει	ταῖς	συγκαταβάσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συγκατάβασῐν	τὰς	συγκαταβάσεις
κλητική ὦ!		συγκατάβασῐ		συγκαταβάσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συγκαταβάσει
γεν-δοτ	τοῖν		συγκαταβασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκατάβασις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συγκαταβαίνω, συγκαταβα- + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε συγ- + αρχαία ελληνική κατάβασις < κατά- + βάσις

Ουσιαστικό

συγκατάβασις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• συγκατάβαση

Πηγές

• συγκατάβασις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.