στουρνάρι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	στουρνάρι	τα	στουρνάρια
γενική	του	στουρναριού	των	στουρναριών
αιτιατική	το	στουρνάρι	τα	στουρνάρια
κλητική		στουρνάρι		στουρνάρια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στουρνάρι < αρωμουνική sturnare (πυρίτης λίθος, πυριτόλιθος), συγγενές με (αλβανικά) strall (ή < *στορυνάριον ελληνιστική κοινή στορύνη )

Ουσιαστικό

στουρνάρι ουδέτερο

1. πέτρα σκληρή και αιχμηρή

   → δείτε τις λέξεις πυρόλιθος και πυρίτης λίθος, στουρναρόπετρα, τσακμακόπετρα

2. (μεταφορικά) άνθρωπος δύσπιστος και πεισματάρης

   ※  Της μάνας σου, που ’ναι άπιαστη, που ’ναι στουρνάρι η γνώμη

   Όμηρος Ιλιάδα, 5 (Ε) μετάφραση: Αλέξανρος Πάλλης (Παρίσι: 1904, εκδόσεις Chaponet) στίχος 892. Μιλάει ο Δίας στον Άρη.

3. (μεταφορικά) κακός και ξεροκέφαλος μαθητής

Άλλες μορφές

• στορνάρι

Συγγενικά

• Στορνάρης
• Στουρνάρας
• Στουρνάρης
• στουρναρόπετρα

Μεταφράσεις

    αιχμηρή πέτρα

γαλλικά : éclat de roche (fr)