πυρίτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πυρίτης	οι	πυρίτες
γενική	του	πυρίτη	των	πυριτών
αιτιατική	τον	πυρίτη	τους	πυρίτες
κλητική		πυρίτη		πυρίτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σιδηροπυρίτης

μεγάλοι κρύσταλλοι πυρίτη από το Περού

Ετυμολογία

πυρίτης < αρχαία ελληνική πυρίτης

Ουσιαστικό

πυρίτης αρσενικό

• (ορυκτολογία) ορυκτό με μεταλλική όψη που βγάζει σπίθες όταν χτυπηθεί με χάλυβα, πυριτόλιθος. Με το όνομα πυρίτης εννοείται συνήθως ο σιδηροπυρίτης (FeS₂), αλλά συχνά και ο χαλκοπυρίτης (CuFeS₂).

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

πυρίτης < πῦρ

Ουσιαστικό

πυρίτης (γεν. τού πυρίτου)

1. το ορυκτό χαλκοπυρίτης, ο πυριτόλιθος
2. εκείνος που καταγίνεται με τη φωτιά, ο σιδηρουργός

Άλλες μορφές

• πυρίτης < (πυρός (σιταρένιο ψωμί αλλά και γαλέτα)

Μεταφράσεις

    πυρίτης