σίλφη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σίλφη	οι	σίλφες
γενική	της	σίλφης	των	σιλφών
αιτιατική	τη	σίλφη	τις	σίλφες
κλητική		σίλφη		σίλφες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σίλφη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική σίλφη

Ουσιαστικό

σίλφη θηλυκό

• (αρχαιοπρεπές, εντομολογία) που ανήκει στο ταξινομικό γένος Σίλφη (οικογένεια: Σιλφίδες)

Συνώνυμα

• βλάττα

Μεταφράσεις

    σίλφη

→ δείτε τη λέξη Σίλφη

Πηγές

• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	σιλφα-
ονομαστική	ἡ	σίλφη	αἱ	σίλφαι
γενική	τῆς	σίλφης	τῶν	σιλφῶν
δοτική	τῇ	σίλφῃ	ταῖς	σίλφαις
αιτιατική	τὴν	σίλφην	τὰς	σίλφᾱς
κλητική ὦ!		σίλφη		σίλφαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σίλφᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		σίλφαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ. Η προσωδία από τον μαρτυρημένο πληθυντικό «σίλφαι».
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'δίκη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σίλφη < (ίσως) προέλευσης από την προελληνική

Ουσιαστικό

σῐ́λφη θηλυκό

1. (εντομολογία) είδος κατσαρίδας

   ※  2ος/3ος αιώνας κε αιώνας ⌘ Κλαύδιος Αιλιανός, Περὶ ζῴων ἰδιότητος (De Natura Animalium), 1, 37, 8–11

   Aἱ σίλφαι καὶ τούτων τὰ ᾠὰ ἀδικοῦσιν. Oὐκοῦν αἱ μητέρες σελίνου κόμην προβάλλονται τῶν βρεφῶν, καὶ ἐκείναις τὸ ἐντεῦθεν ἄβατά ἐστι.

2. (εντομολογία) βρομούσα
3. (εντομολογία) είδος σκόρου βιβλίων
4. είδος βάρκας

Άλλες μορφές

• τίλφη → δείτε και τίφη

Παράγωγα

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Μεταφράσεις

• λατινικά: blatta ^(la), tinea ^(la)

Πηγές

• σίλφη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σίλφη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.