πυριγενής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	πυριγενής	η	πυριγενής	το	πυριγενές
γενική	του	πυριγενούς*	της	πυριγενούς	του	πυριγενούς
αιτιατική	τον	πυριγενή	την	πυριγενή	το	πυριγενές
κλητική		πυριγενή(ς)		πυριγενής		πυριγενές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	πυριγενείς	οι	πυριγενείς	τα	πυριγενή
γενική	των	πυριγενών	των	πυριγενών	των	πυριγενών
αιτιατική	τους	πυριγενείς	τις	πυριγενείς	τα	πυριγενή
κλητική		πυριγενείς		πυριγενείς		πυριγενή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πυριγενής < αρχαία ελληνική πυριγενής

Επίθετο

πυριγενής, -ής, -ές

1. που γεννήθηκε από τη φωτιά

   ≈ συνώνυμα: πυρίγονος

2. (γεωλογία) πέτρωμα που δημιουργήθηκε από διάπυρο υλικό (μάγμα) και το οποίο στερεοποιήθηκε

   ≈ συνώνυμα: εκρηξιγενής, μαγματογενής

Μεταφράσεις

    πυριγενής

αγγλικά : igneous (en)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ πυριγενής	τὸ πυριγενές	οἱ, αἱ πυριγενεῖς	τὰ πυριγενῆ
Γενική	τοῦ, τῆς πυριγενοῦς	τοῦ πυριγενοῦς	τῶν πυριγενῶν	τῶν πυριγενῶν
Δοτική	τῷ, τῇ πυριγενεῖ	τῷ πυριγενεῖ	τοῖς, ταῖς πυριγενέσι(ν)	τοῖς πυριγενέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν πυριγενῆ	τὸ πυριγενές	τοὺς, τὰς πυριγενεῖς	τὰ πυριγενῆ
Κλητική	πυριγενές	πυριγενές	πυριγενεῖς	πυριγενῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			πυριγενεῖ
Γενική-Δοτική			πυριγενοῖν

Ετυμολογία

πυριγενής < πῦρ + γίγνομαι

Επίθετο

πυριγενής, -ής, -ές

1. που γεννήθηκε από τη φωτιά

   ἀστεϊζόμενοι δέ τινες εἰκότως πυριγενῆ τὸν Διόνυσον λέγεσθαί φασιν, ἐκ τῶν τοιούτων χωρίων τεκμαιρόμενοι : αστεϊζόμενοι μερικοί λένε ότι κρίνοντας από περιοχές σαν αυτήν, όντως βάσιμα αποκαλούν πυριγενή τον Διόνυσο (Στραβ. Γεωγρ. Βιβλιο 13, 4.11)

2. που σφυρηλατήθηκε στη φωτιά