οξείδωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	οξείδωση	οι	οξειδώσεις
γενική	της	οξείδωσης*	των	οξειδώσεων
αιτιατική	την	οξείδωση	τις	οξειδώσεις
κλητική		οξείδωση		οξειδώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, οξειδώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οξείδωση < (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα ὀξείδω(σις) + -ση, λόγιο ενδογενές δάνειο: μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική oxydation

Ουσιαστικό

οξείδωση θηλυκό

1. (χημεία) η χημική διαδικασία με την οποία ένα στοιχείο ή μία χημική ένωση αποβάλει ηλεκτρόνια (στις οργανικές ενώσεις του άνθρακα, όταν αφαιρείται υδρογόνο ή προστίθεται οξυγόνο)

   ≠ αντώνυμα: αναγωγή

2. σκούριασμα

Συγγενικά

• οξειδάση
• οξείδιο
• οξειδώνω / οξειδώνομαι

Σύνθετα

• οξειδοαναγωγή

Δείτε επίσης

• οξείδωση στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    οξείδωση

αγγλικά : oxidization (en) γαλλικά : oxydation (fr) πολωνικά : utlenianie (pl)