κοσμήτορας

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κοσμήτορας < αρχαία ελληνική κοσμήτωρ / κοσμητής < κοσμέω, -ῶ

Ουσιαστικό

κοσμήτορας αρσενικό

1. ο έφορος της τάξης σε διάφορες τελετές, ο επιμελητής
2. ο πανεπιστημιακός καθηγητής που προΐσταται για ένα χρόνο μιας σχολής

   το Προεδρείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το συγκροτούν ο πρόεδρος, 14 αντιπρόεδροι και 5 κοσμήτορες συμβουλευτικών καθηκόντων

Συνώνυμα

• κοσμήτωρ

Συγγενικές λέξεις

• κοσμητεία
• → δείτε τη λέξη κοσμώ

Μεταφράσεις

    κοσμήτορας

αγγλικά : provost (en), dean (en) γαλλικά : doyen (fr) εσπεράντο : dojeno (eo)

πολωνικά : dziekan (pl)