κοσμητής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κοσμητής < κοσμέω + -τής

Ουσιαστικό

κοσμητής

1. αυτός που στολίζει
2. τίτλος αρχόντων
   1. αυτός που είχε υπό την ευθύνη του τους νέους στα γυμνάσια
   2. κοσμητής πόλεως: ο νομοθέτης

Συγγενικά

• κοσμητεύω