κλέψας

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κλέψας	η	κλέψασα	το	κλέψαν
γενική	του	κλέψαντος	της	κλέψασας & κλεψάσης*	του	κλέψαντος
αιτιατική	τον	κλέψαντα	την	κλέψασα	το	κλέψαν
κλητική		κλέψας		κλέψασα		κλέψαν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κλέψαντες	οι	κλέψασες	τα	κλέψαντα
γενική	των	κλεψάντων	των	κλεψασών	των	κλεψάντων
αιτιατική	τους	κλέψαντες	τις	κλέψασες	τα	κλέψαντα
κλητική		κλέψαντες		κλέψασες		κλέψαντα
Οι αρχαίες καταλήξεις για τα τρία γένη: -ας, -ασα, -αν * παλιότερος λόγιος τύπος
ομάδα 'λήξας', Κατηγορία όπως «κλέψας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κλέψας < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κλέψας, μετοχή ενεργητικού αορίστου του ρήματος κλέπτω

Μετοχή

κλέψας, -ασα, -αν

• (λόγιο) μετοχή ενεργητικού αορίστου (έκλεψα) του ρήματος κλέπτω, κυρίως στη φράση

  ⮡  ο κλέψας του κλέψαντος

Μεταφράσεις

    κλέψας

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	κλέψᾱς	ἡ	κλέψᾱσᾰ	τὸ	κλέψᾰν
γενική	τοῦ	κλέψᾰντος	τῆς	κλεψᾱ́σης	τοῦ	κλέψᾰντος
δοτική	τῷ	κλέψᾰντῐ	τῇ	κλεψᾱ́σῃ	τῷ	κλέψᾰντῐ
αιτιατική	τὸν	κλέψᾰντᾰ	τὴν	κλέψᾱσᾰν	τὸ	κλέψᾰν
κλητική ὦ!		κλέψᾱς		κλέψᾱσᾰ		κλέψᾰν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	κλέψᾰντες	αἱ	κλέψᾱσαι	τὰ	κλέψᾰντᾰ
γενική	τῶν	κλεψᾰ́ντων	τῶν	κλεψᾱσῶν	τῶν	κλεψᾰ́ντων
δοτική	τοῖς	κλέψᾱσῐ(ν)	ταῖς	κλεψᾱ́σαις	τοῖς	κλέψᾱσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	κλέψᾰντᾰς	τὰς	κλεψᾱ́σᾱς	τὰ	κλέψᾰντᾰ
κλητική ὦ!		κλέψᾰντες		κλέψᾱσαι		κλέψᾰντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κλέψᾰντε	τὼ	κλεψᾱ́σᾱ	τὼ	κλέψᾰντε
γεν-δοτ	τοῖν	κλέψᾰ́ντοιν	τοῖν	κλεψᾱ́σαιν	τοῖν	κλεψᾰ́ντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύσας' όπως «κλέψας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

κλέψας, -ασα, -αν

• μετοχή ενεργητικού αορίστου (ἔκλεψα) του ρήματος κλέπτω