ισοτελής

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	ισοτελής	ισοτελής	ισοτελές
γενική	ισοτελούς	ισοτελούς	ισοτελούς
αιτιατική	ισοτελή	ισοτελή	ισοτελές
κλητική	ισοτελή(ής)	ισοτελής	ισοτελές
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	ισοτελείς	ισοτελείς	ισοτελή
γενική	ισοτελών	ισοτελών	ισοτελών
αιτιατική	ισοτελείς	ισοτελείς	ισοτελή
κλητική	ισοτελείς	ισοτελείς	ισοτελή

Ετυμολογία

ισοτελής < (διαχρονικό) αρχαία ελληνική ἰσοτελής < ἴσος + τέλος. Συγχρονικά αναλύεται σε ισο- + -τελής.

Προφορά

ΔΦΑ : /i.so.teˈlis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ι‐σο‐τε‐λής

Επίθετο

ισοτελής, -ής, -ές

1. που πληρώνει ίσα τέλη, φόρους ή δασμούς με κάποιον άλλο
2. (ιστορία) αρχαίος Αθηναίος μέτοικος με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους Αθηναίους πολίτες, εκτός των πολιτικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων

Αντώνυμα

• ανισοτελής

Συγγενικές λέξεις

• ανισοτέλεια
• ανισοτελής
• ισοτέλεια
• ισοτελώς
• → και δείτε τις λέξεις ίσος και τέλος

Μεταφράσεις

    ισοτελής

αρχαία ελληνικά : ἰσοτελής(2)