ισοτελής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ισοτελής	η	ισοτελής	το	ισοτελές
γενική	του	ισοτελούς*	της	ισοτελούς	του	ισοτελούς
αιτιατική	τον	ισοτελή	την	ισοτελή	το	ισοτελές
κλητική		ισοτελή(ς)		ισοτελής		ισοτελές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ισοτελείς	οι	ισοτελείς	τα	ισοτελή
γενική	των	ισοτελών	των	ισοτελών	των	ισοτελών
αιτιατική	τους	ισοτελείς	τις	ισοτελείς	τα	ισοτελή
κλητική		ισοτελείς		ισοτελείς		ισοτελή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ισοτελής < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἰσοτελής < ἴσος + τέλος. Συγχρονικά αναλύεται σε ισο- + -τελής.

Προφορά

ΔΦΑ : /i.so.teˈlis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ι‐σο‐τε‐λής

Επίθετο

ισοτελής, -ής, -ές

1. που πληρώνει ίσα τέλη, φόρους ή δασμούς με κάποιον άλλο
2. (ιστορία) αρχαίος Αθηναίος μέτοικος με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους Αθηναίους πολίτες, εκτός των πολιτικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων

Αντώνυμα

• ανισοτελής

Συγγενικά

• ανισοτέλεια
• ανισοτελής
• ισοτέλεια
• ισοτελώς
• → και δείτε τις λέξεις ίσος και τέλος

Μεταφράσεις

    ισοτελής

αρχαία ελληνικά : ἰσοτελής(2)