ισοτελής

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ισοτελής	η	ισοτελής	το	ισοτελές
γενική	του	ισοτελούς	της	ισοτελούς	του	ισοτελούς
αιτιατική	τον	ισοτελή	την	ισοτελής	το	ισοτελές
κλητική		ισοτελή(ς)		ισοτελής		ισοτελές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ισοτελείς	οι	ισοτελείς	τα	ισοτελή
γενική	των	ισοτελών	των	ισοτελών	των	ισοτελών
αιτιατική	τους	ισοτελείς	τις	ισοτελείς	τα	ισοτελή
κλητική		ισοτελείς		ισοτελείς		ισοτελή
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ισοτελής < (διαχρονικό) αρχαία ελληνική ἰσοτελής < ἴσος + τέλος. Συγχρονικά αναλύεται σε ισο- + -τελής.

Προφορά

ΔΦΑ : /i.so.teˈlis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ι‐σο‐τε‐λής

Επίθετο

ισοτελής, -ής, -ές

1. που πληρώνει ίσα τέλη, φόρους ή δασμούς με κάποιον άλλο
2. (ιστορία) αρχαίος Αθηναίος μέτοικος με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους Αθηναίους πολίτες, εκτός των πολιτικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων

Αντώνυμα

• ανισοτελής

Συγγενικές λέξεις

• ανισοτέλεια
• ανισοτελής
• ισοτέλεια
• ισοτελώς
• → και δείτε τις λέξεις ίσος και τέλος

Μεταφράσεις

    ισοτελής

αρχαία ελληνικά : ἰσοτελής(2)