θέσπισμα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	θέσπισμα	τα	θεσπίσματα
γενική	του	θεσπίσματος	των	θεσπισμάτων
αιτιατική	το	θέσπισμα	τα	θεσπίσματα
κλητική		θέσπισμα		θεσπίσματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θέσπισμα < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική θέσπισμα (παρόμοια σημασία: διάταγμα) < αρχαία ελληνική θέσπισμα (προφητεία, χρησμός) < θεσπίζω (σημασιολογικό δάνειο από τη μεσαιωνική λατινική sanctio)

Ουσιαστικό

θέσπισμα ουδέτερο

1. αυτό που επιτάσσει κάποια ανώτερη αρχή, κοσμική ή πνευματική, διαταγή
2. (ναυτικός όρος, νομικός όρος) ναυτικός νόμος εθιμικού δικαίου, της Ύδρας, επί τουρκοκρατίας

   ⮡  Θεσπίσματα Ύδρας

3. (νομικός όρος) κλητήριο θέσπισμα: εντολή να παρουσιαστεί κάποιος σε δίκη ως μάρτυρας ή κατηγορούμενος

Μεταφράσεις

    θέσπισμα

αγγλικά : act (en), statute (en)