βρῶμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	βρῶμᾰ	τὰ	βρώμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	βρώμᾰτος	τῶν	βρωμᾰ́των
δοτική	τῷ	βρώμᾰτῐ	τοῖς	βρώμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	βρῶμᾰ	τὰ	βρώμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		βρῶμᾰ		βρώμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βρώμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		βρωμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βρῶμα < θέμα βρω- + -μα, όπως στο ρήμα βιβρώσκω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *gʷerh₃-

Ουσιαστικό

βρῶμα ουδέτερο

1. τροφή, φαγητό
2. σκοροφαγωμένο
3. πληγή
4. κουφάλα (δοντιού)
5. (στον πληθυντικό) βρομιά, ακαθαρσία, ρύπος

   ※  καθαρίζον πάντα τὰ βρώματα (Κατά Μάρκον, 7.19)

Δείτε επίσης

• και στην καθαρεύουσα βρῶμα: το φαγητό, το έδεσμα

  ※  Τὰ δὲ σηκωτάκια καὶ ἄλλα ἐντόσθια, […] ἦσαν δι’ αὐτὸν βρῶμα κατ’ ἐξοχὴν προτιμητέον. (Χαράλαμπος Άννινος, Αττικαί ημέραι)

Πηγές

• βρῶμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βρῶμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.