αλαβάρδα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αλαβάρδα	οι	αλαβάρδες
γενική	της	αλαβάρδας	των	αλαβαρδών
αιτιατική	την	αλαβάρδα	τις	αλαβάρδες
κλητική		αλαβάρδα		αλαβάρδες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αλαβάρδα (ήδη, μεσαιωνική ελληνική ἀλαβαρδιέρης > ἀλάβαρδος (θηλυκό)^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}, ή αλαβάρδα): (λόγιο δάνειο) ιταλική alabarda < μέση άνω γερμανική halmbarte < halm (λαβή) < πρωτογερμανική *helmô (λαβή) + barte (μικρό τσεκούρι) < πρωτογερμανική *bardaz (κυριολεκτικά: γένι)

Αλαβάρδες κρεμασμένες στον τοίχο.

Χαρακτηριστική αλαβάρδα.

Προφορά

ΔΦΑ : /a.laˈvaɾ.ða/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐λα‐βάρ‐δα

Ουσιαστικό

αλαβάρδα θηλυκό

• (μεσαιωνικός οπλισμός) είδος μεσαιωνικής λόγχης με αιχμηρή άκρη που είχε διάφορες μορφές (συχνά, παρόμοια με του τσεκουριού)

  ↪ Η χαρακτηριστική αλαβάρδα έφερε τρία τμήματα: αιχμή, κόψη και αρπάγη (ένα γάντζο). Χάρη στα διακοσμητικά της στοιχεία τη βλέπουμε ακόμα και σήμερα στα χέρια των ελβετών φρουρών στο Βατικανό.

Συγγενικά

• αλαβαρδιέρης & μεσαιωνικό: ἀλαβαρδιέρης

Δείτε επίσης

• halberd στην αγγλική Βικιπαίδεια
• παρόμοιο όπλο, αρχαία ελληνικά: ἡ διβολία

Μεταφράσεις

    αλαβάρδα

αγγλικά : halberd (en) βενετικά : labarda (vec) γαλλικά : hallebarde (fr) γερμανικά : Hellebarde (de) ιταλικά : alabarda (it) κινεζικά : 斧槍 (zh) (fǔqiāng) λατινικά : halbarda (la), hallebarda (la) ρωσικά : алебарда (ru) (alebárda)

Πηγές

• ἀλαβαρδιέρης - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .