αδελφοποίηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αδελφοποίηση	οι	αδελφοποιήσεις
γενική	της	αδελφοποίησης*	των	αδελφοποιήσεων
αιτιατική	την	αδελφοποίηση	τις	αδελφοποιήσεις
κλητική		αδελφοποίηση		αδελφοποιήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αδελφοποιήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αδελφοποίηση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀδελφοποίη(σις) + -ση (-ποίηση)

Προφορά

ΔΦΑ : /a.ðel.foˈpi.i.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐δελ‐φο‐ποί‐η‐ση

Ουσιαστικό

αδελφοποίηση θηλυκό

1. εθιμική διαδικασία, που λαμβάνει χώρα σαν ιεροτελεστία, κατά την οποία δύο άτομα (ή ομάδες ατόμων), χωρίς εξ αίματος συγγένεια, δηλώνουν ότι αποκτούν αδελφικούς δεσμούς
2. η διαδικασία με την οποία δύο οντότητες, π.χ. δύο πόλεις, αποκτούν μεταξύ τους έναν επίσημο δεσμό

Συνώνυμα

• αδελφοποιία

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις αδελφοποιτός, αδελφός και ποιώ

Μεταφράσεις

    αδελφοποίηση

αγγλικά : fraternization (en)