αγγρίφι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	αγγρίφι	τα	αγγρίφια
γενική		—		—
αιτιατική	το	αγγρίφι	τα	αγγρίφια
κλητική		αγγρίφι		αγγρίφια
Η κατάληξη του πληθυντικού -ια προφέρεται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «παιδάκι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αγγρίφι < μεσαιωνική ελληνική ἀγγρίφιον ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

Προφορά

ΔΦΑ : /aŋˈɡɾi.fi/ & /aˈɡɾiˈfi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : αγ‐γρί‐φι

Ουσιαστικό

αγγρίφι ουδέτερο (δημοτική, ιδιωματικό)

1. γάντζος

   ≈ συνώνυμα: τσιγκέλι, αρπάγη

2. σκλήθρα, πελεκούδι

   ⮡  τ' αροκάνιστο το ξύλο έχει αγγρίφια

3. αγκάθι

   ≈ συνώνυμα: αγκύλι

4. (μόνο στον πληθυντικό) αιχμηρή προεξοχή βράχου ή μυτερός και απόκρημνος βράχος

   → χρειάζεται παράθεμα Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης / δημοτικό

   ⮡  που να σε φαν τ' αγγρίφια (κατάρα: να σκοτωθείς στα βράχια, κι εκεί να σαπίσεις)

5. (μεταφορικά) δυσκολία

Άλλες μορφές

• αγρίφι
• γκρίφι

Συγγενικά

• άγγριφας
• αγγριφίζω
• αγγριφώνω, αγριφώνω
• αγγριφωτός

Μεταφράσεις

    αγγρίφι

Πηγές

• αγγρίφι -  Γεωργακάς, Δημήτριος. A Modern Greek-English Dictionary [Ελληνοαγγλικό λεξικό] (μόνο το γράμμα α) - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• «ἀγγρίφι» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .