έφεση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	έφεση	οι	εφέσεις
γενική	της	έφεσης*	των	εφέσεων
αιτιατική	την	έφεση	τις	εφέσεις
κλητική		έφεση		εφέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, εφέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

έφεση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἔφεσις

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈe.fe.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : έ‐φε‐ση

Ουσιαστικό

έφεση θηλυκό

1. η κλίση που έχει κάποιος για την καλλιέργειά του σε ένα ορισμένο τομέα ή μια συγκεκριμένη δεξιότητα

   ↪ δεν είχα ποτέ έφεση στο κέντημα

   ≈ συνώνυμα: ροπή, τάση

2. (νομικός όρος) το ένδικο μέσο το οποίο ασκείται σε ένα δικαστήριο ανώτερο από εκείνο που εξέδωσε μια απόφαση και με την οποία επιδιώκεται η άρση της προηγούμενης (μη τελεσίδικης) απόφασης και η έκδοση νέας, εκδικάζοντας από την αρχή την υπόθεση
3. η έκκληση

Συγγενικά

• εφέσιμος
• εφέτης
• εφετικός

Σύνθετα

• εφεσιβάλλω
• εφεσίβλητος

Μεταφράσεις

    έφεση

αγγλικά : appeal (en) γαλλικά : 1. attirance (fr), inclination (fr) 2. appel (fr)