ένορκος
Νέα ελληνικά (el)
επεξεργασία| ↓ πτώσεις | ενικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| γένη → | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο | |||
| ονομαστική | ο | ένορκος | η | ένορκη | το | ένορκο |
| γενική | του | ένορκου | της | ένορκης | του | ένορκου |
| αιτιατική | τον | ένορκο | την | ένορκη | το | ένορκο |
| κλητική | ένορκε | ένορκη | ένορκο | |||
| ↓ πτώσεις | πληθυντικός | |||||
| γένη → | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο | |||
| ονομαστική | οι | ένορκοι | οι | ένορκες | τα | ένορκα |
| γενική | των | ένορκων | των | ένορκων | των | ένορκων |
| αιτιατική | τους | ένορκους | τις | ένορκες | τα | ένορκα |
| κλητική | ένορκοι | ένορκες | ένορκα | |||
| Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές | ||||||
Ετυμολογία
επεξεργασία
- ένορκος < αρχαία ελληνική ἔνορκος. Συγχρονικά αναλύεται σε έν- + όρκ(ος) + -ος
Προφορά
επεξεργασία
- ΔΦΑ : /ˈe.noɾ.kos/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : έ‐νορ‐κος
Επίθετο
επεξεργασία
ένορκος, -η, -ο
- (νομικός όρος) ο επικυρωμένος με όρκο
- ⮡ ένορκη βεβαίωση, ένορκη κατάθεση
Συγγενικά
επεξεργασία
Μεταφράσεις
επεξεργασία
Ουσιαστικό
επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ο/η | ένορκος | οι | ένορκοι |
| γενική | του/της του |
ενόρκου ένορκου |
των | ενόρκων |
| αιτιατική | τον/την | ένορκο | τους/τις | ενόρκους |
| κλητική | ένορκε | ένορκοι | ||
| Ο δεύτερος τύπος της γενικής, μόνο για το αρσενικό. | ||||
| Κατηγορία όπως «μέτοχος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
ένορκος αρσενικό ή θηλυκό
- (νομικός όρος) ο πολίτης που αποτελεί μέλος ενός σώματος που καλείται να δικάσει μια ποινική υπόθεση
- ⮡ Στην Ελλάδα οι ένορκοι δικάζουν μαζί με τους τακτικούς δικαστές, ενώ σε άλλες χώρες το σώμα των ενόρκων αποφασίζει μόνο του χωρίς την παρουσία άλλων στις συνεδριάσεις του.