-ινος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	-ινος	η	-ινη	το	-ινο
γενική	του	-ινου	της	-ινης	του	-ινου
αιτιατική	τον	-ινο	τη(ν)	-ινη	το	-ινο
κλητική		-ινε		-ινη		-ινο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	-ινοι	οι	-ινες	τα	-ινα
γενική	των	-ινων	των	-ινων	των	-ινων
αιτιατική	τους	-ινους	τις	-ινες	τα	-ινα
κλητική		-ινοι		-ινες		-ινα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

-ινος < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική -ινος

Προφορά

ΔΦΑ : /i.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ι‐νος

Επίθημα

-ινος, -η, -ο

• επίθημα για το σχηματισμό λόγιων επιθέτων από ουσιαστικά

1. δηλωτικό της ύλης από την οποία είναι φτιαγμένο όπως στην πρωτότυπη λέξη

   μαρμάρινος

   ≈ συνώνυμα: -ένιος (προφορικό, όχι λόγιο) όπως στο μαρμαρένιος

   πέτρινος

2. ή τα χαρακτηριστικά της προέλευσης

   ανθρώπινος

3. ή δηλωτικό χρώματος

   πράσινος

Δείτε επίσης

• Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -ινος στο Βικιλεξικό

επίσης

• -ινός
• -ένιος

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

-ινος < επίθημα πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *-iHnos < *-nós (-νος) σε λέξεις με θεματικό φωνήεν [i] (όπως πρωι-νός) και μετά, σε επανανάλυση με ‑ινός και ως δηλωτικό ύλης: ‑ινος

Επίθημα

-ινος

• επίθημα δηλωτικό ύλης ή προέλευσης

  κέδρινος

  ἀνθρώπινος

  ἐκείνινος (προερχόμενος από εκείνον)

Παράγωγα

• -έϊνος

Δείτε επίσης

• Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -ινος στο Βικιλεξικό

επίσης

• -ινός
• -ῖνος

Αναφορές

Πηγές

• επίθετα σε -ινος - Debrunner, Albert (1917) Griechische Wortbildungslehre. (O Σχηματισμός των λέξεων στην Αρχαία Ελληνική) Mετάφραση: Ηλίας Τσιριγκάκης, επιμέλεια: Ευάγγελος Πετρούνιας, στο @greek-language.gr, 2008.