ἰόεις

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἰόεις	ἡ	ἰόεσσᾰ	τὸ	ἰόεν
γενική	τοῦ	ἰόεντος	τῆς	ἰοέσσης	τοῦ	ἰόεντος
δοτική	τῷ	ἰόεντῐ	τῇ	ἰοέσσῃ	τῷ	ἰόεντῐ
αιτιατική	τὸν	ἰόεντᾰ	τὴν	ἰόεσσᾰν	τὸ	ἰόεν
κλητική ὦ!		ἰόεν		ἰόεσσᾰ		ἰόεν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἰόεντες	αἱ	ἰόεσσαι	τὰ	ἰόεντᾰ
γενική	τῶν	ἰοέντων	τῶν	ἰοεσσῶν	τῶν	ἰοέντων
δοτική	τοῖς	ἰόεσῐ(ν)	ταῖς	ἰοέσσαις	τοῖς	ἰοέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ἰόεντᾰς	τὰς	ἰοέσσᾱς	τὰ	ἰόεντᾰ
κλητική ὦ!		ἰόεντες		ἰόεσσαι		ἰόεντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἰόεντε	τὼ	ἰοέσσᾱ	τὼ	ἰόεντε
γεν-δοτ	τοῖν	ἰοέντοιν	τοῖν	ἰοέσσαιν	τοῖν	ἰοέντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'χαρίεις' όπως «χαρίεις» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία 1

ἰόεις < ἴον (μενεξές) + -εις

Επίθετο

ἰόεις, -εσσα, -εν

• (χρώμα) που έχει βιολετί χρώμα, μελαψός, σκουρόχρωμος

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 23 (Ψ. Ἆθλα ἐπὶ Πατρόκλῳ.), στίχ. 850 (850-851)

  Αὐτὰρ ὁ τοξευτῇσι τίθει ἰόεντα σίδηρον, | κὰδ δ᾽ ἐτίθει δέκα μὲν πελέκεας, δέκα δ᾽ ἡμιπέλεκκα,

  Το σίδερο το μελαψό των τοξευτών βραβείον, | αξίνες δέκα δίστομες, δέκα μονές προβάλλει,

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

Συγγενικά

• Ἰόεσσα
• → και δείτε τη λέξη ἴον

Ετυμολογία 2

ἰόεις < ἰός (δηλητήριο, βέλος) + -εις

Επίθετο

ἰόεις, -εσσα, -εν

• δηλητηριώδης, φαρμακερός

  ※  2ος κε αιώνας ⌘ Γαληνός, De antidotis, 1.6, p.38 @scaife.perseus

  Ὄφρ' ἑκὰς ἐντύναις σάρκας ἀπεχθομένας
  Ἑρπυστῶν τ' ἰόεντας ἀποῤῥίψειεν ἀκάνθας
  Πάμπαν ὑπ' εὐδίφρου χειρὸς ἐλεγχομένας.

Συνώνυμα

• ἰοειδής

Πηγές

• ἰόεις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἰόεις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.