ἐξώλης

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ἐξωλεσ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐξώλης	τὸ	ἐξῶλες
γενική	τοῦ/τῆς	ἐξώλους	τοῦ	ἐξώλους
δοτική	τῷ/τῇ	ἐξώλει	τῷ	ἐξώλει
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐξώλη	τὸ	ἐξῶλες
κλητική ὦ!		ἐξῶλες		ἐξῶλες
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐξώλεις	τὰ	ἐξώλη
γενική	τῶν	ἐξώλων	τῶν	ἐξώλων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐξώλεσῐ(ν)	τοῖς	ἐξώλεσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐξώλεις	τὰ	ἐξώλη
κλητική ὦ!		ἐξώλεις		ἐξώλη
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐξώλει	τὼ	ἐξώλει
γεν-δοτ	τοῖν	ἐξώλοιν	τοῖν	ἐξώλοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'μανιώδης' όπως «μανιώδης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐξώλης < θέμα ἐξωλ-, μεταπτωτική βαθμίδα θέματος όπως στο ἐξόλλυμι (εξολοθρεύω) (ἐξ- + ὄλλυμι) + -ης

Επίθετο

ἐξώλης, -ης, -ες

1. (τελείως) κατεστραμμένος, αφανισμένος
2. διεφθαρμένος, εξώλης

Εκφράσεις

• ἐξώλης καὶ προώλης (Δημοσθένης)

Δείτε επίσης

• προώλης (από πριν χαμένος)

Πηγές

• ἐξώλης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐξώλης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.