ἄλγιστος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἄλγιστος	ἡ	ἀλγίστη	τὸ	ἄλγιστον
γενική	τοῦ	ἀλγίστου	τῆς	ἀλγίστης	τοῦ	ἀλγίστου
δοτική	τῷ	ἀλγίστῳ	τῇ	ἀλγίστῃ	τῷ	ἀλγίστῳ
αιτιατική	τὸν	ἄλγιστον	τὴν	ἀλγίστην	τὸ	ἄλγιστον
κλητική ὦ!		ἄλγιστε		ἀλγίστη		ἄλγιστον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἄλγιστοι	αἱ	ἄλγισται	τὰ	ἄλγιστᾰ
γενική	τῶν	ἀλγίστων	τῶν	ἀλγίστων	τῶν	ἀλγίστων
δοτική	τοῖς	ἀλγίστοις	ταῖς	ἀλγίσταις	τοῖς	ἀλγίστοις
αιτιατική	τοὺς	ἀλγίστους	τὰς	ἀλγίστᾱς	τὰ	ἄλγιστᾰ
κλητική ὦ!		ἄλγιστοι		ἄλγισται		ἄλγιστᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀλγίστω	τὼ	ἀλγίστᾱ	τὼ	ἀλγίστω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀλγίστοιν	τοῖν	ἀλγίσταιν	τοῖν	ἀλγίστοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'μέγιστος' όπως «μέγιστος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄλγιστος < υπερθετικός βαθμός του επιθέτου ἀλγεινός

Επίθετο

ἄλγιστος, ἀλγίστη, ἄλγιστον (συγκριτικός βαθμός: ἀλγίων,ων,ον αλλά και αντίστοιχα ἀλγεινότερος, ἀλγεινότατος)

• ο πλέον αλγεινός, ο πλέον οδυνηρός

Συγγενικά

• ἀλγεινῶς
• ἀλγέω
• ἀλγηρός,ά,όν
• ἀλγινόεις, -εσσα, εν
• ἀλγύνω
• ἀλγηδών-όνος
• ἄλγημα
• ἄλγησις
• πιθανόν και τα:
• ἀλεγεινός, ή, όν (αλγεινός, δυσάρεστος)
• ἀλεγίζω (φροντίζω, μεριμνώ)
• ἀλεγύνω (προετοιμάζω, επιμελούμαι, δειπνώ με άλλους)