όμηρος

Δείτε επίσης : Όμηρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	όμηρος	οι	όμηροι
γενική	του/της του	ομήρου όμηρου	των	ομήρων
αιτιατική	τον/την	όμηρο	τους/τις τους	ομήρους όμηρους
κλητική		όμηρε		όμηροι
Οι δεύτεροι τύποι, μόνον για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «κάτοικος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

όμηρος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ὅμηρος

όμηρος αρσενικό ή θηλυκό

αιχμάλωτος που λαμβάνεται ως εγγύηση ότι θα τηρηθούν οι όροι μιας συμφωνίας
αιχμάλωτος του οποίου απειλείται ακόμα και η ζωή, αν δεν ικανοποιηθούν οι επιθυμίες ή τα αιτήματα αυτού που τον αιχμαλώτισε.
οι αεροπειρατές απελευθέρωσαν τους ομήρους μετά από συμφωνία με τις αρχές
(γενικότερα) που δεν μπορεί να κινηθεί ελεύθερα για να επιλύσει ένα πρόβλημα ή να αντιμετωπίσει μία κατάσταση
ο πρωθυπουργός είναι όμηρος της εσωκομματικής αντιπολίτευσης

όμηρος