χαῦνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	χαῦνος	ἡ	χαύνη & χαῦνος	τὸ	χαῦνον
γενική	τοῦ	χαύνου	τῆς	χαύνης & χαύνου	τοῦ	χαύνου
δοτική	τῷ	χαύνῳ	τῇ	χαύνῃ & χαύνῳ	τῷ	χαύνῳ
αιτιατική	τὸν	χαῦνον	τὴν	χαύνην & χαῦνον	τὸ	χαῦνον
κλητική ὦ!		χαῦνε		χαύνη & χαῦνε		χαῦνον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	χαῦνοι	αἱ	χαῦναι & χαῦνοι	τὰ	χαῦνᾰ
γενική	τῶν	χαύνων	τῶν	χαύνων & χαύνων	τῶν	χαύνων
δοτική	τοῖς	χαύνοις	ταῖς	χαύναις & χαύνοις	τοῖς	χαύνοις
αιτιατική	τοὺς	χαύνους	τὰς	χαύνᾱς & χαύνους	τὰ	χαῦνᾰ
κλητική ὦ!		χαῦνοι		χαῦναι & χαῦνοι		χαῦνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	χαύνω	τὼ	χαύνᾱ & χαύνω	τὼ	χαύνω
γεν-δοτ	τοῖν	χαύνοιν	τοῖν	χαύναιν & χαύνοιν	τοῖν	χαύνοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, λιγότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'ὕπατος' όπως «φαῦλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

χαῦνος < ίσως από το χαίνω ή το χάος

Επίθετο

χαῦνος, -ος/-η, -ον, συγκριτικός :χαυνότερος

1. αυτός που χάσκει
2. (για υλικά) σπογγώδης, χαλαρός, μαλθακός

   ≠ αντώνυμα: στερρός

3. (μεταφορικά) κενός, ματαιόδοξος

   ὁ μεγάλων ἑαυτὸν ἀξιῶν, ἀνάξιος ὤν, χαῦνος (ορισμός Αριστοτέλη)

Άλλες μορφές

• χαῦλος

Συγγενικά

• χαυνιάζω
• χαυνόγειον
• χαυνολόγος
• χαυνοπολίτης
• χαυνόπρωκτος
• χαυνόσομφος
• χαυνότης
• χαυνόφρων
• χαυνόω
• χαύνωμα
• χαύνως
• χαύνωσις
• χαυνωτικός

Πηγές

• χαῦνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χαῦνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.