χαυνότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	χαυνότης	αἱ	χαυνότητες
γενική	τῆς	χαυνότητος	τῶν	χαυνοτήτων
δοτική	τῇ	χαυνότητῐ	ταῖς	χαυνότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	χαυνότητᾰ	τὰς	χαυνότητᾰς
κλητική ὦ!		χαυνότης		χαυνότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χαυνότητε
γεν-δοτ	τοῖν		χαυνοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χαυνότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική χαῦν(ος) + -ότης

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: χαυνότητα

Ουσιαστικό

χαυνότης, -ότητος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. χαλαρότητα, μαλθακότητα, αραιότητα, για κάτι που δεν είναι στέρεο (για έδαφος: π.χ. το χιόνι ή το μαλακό χώμα)
2. (μεταφορικά) αλαζονεία

Συγγενικά

• χαυνόω

→ και δείτε τη λέξη χαῦνος

Πηγές

• χαυνότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χαυνότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.