χαλκοῦς

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	χαλκεο- χαλκεᾱ- χαλκεο-
ονομαστική	ὁ	χάλκεος   > χαλκοῦς	ἡ	χαλκέᾱ   > χαλκῆ	τὸ	χάλκεον   > χαλκοῦν
γενική	τοῦ	χαλκέου   > χαλκοῦ	τῆς	χαλκέᾱς > χαλκῆς	τοῦ	χαλκέου   > χαλκοῦ
δοτική	τῷ	χαλκέῳ    > χαλκῷ	τῇ	χαλκέᾳ   > χαλκῇ	τῷ	χαλκέῳ    > χαλκῷ
αιτιατική	τὸν	χάλκεον   > χαλκοῦν	τὴν	χαλκέᾱν > χαλκῆν	τὸ	χάλκεον   > χαλκοῦν
κλητική ὦ!		χάλκεε   - χαλκοῦς		χαλκέᾱ   > χαλκῆ		χάλκεον   > χαλκοῦν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	χάλκεοι   > χαλκοῖ	αἱ	χάλκεαι   > χαλκαῖ	τὰ	χάλκεᾰ   > χαλκᾶ
γενική	τῶν	χαλκέων > χαλκῶν	τῶν	χαλκέων > χαλκῶν	τῶν	χαλκέων > χαλκῶν
δοτική	τοῖς	χαλκέοις > χαλκοῖς	ταῖς	χαλκέαις > χαλκαῖς	τοῖς	χαλκέοις > χαλκοῖς
αιτιατική	τοὺς	χαλκέους > χαλκοῦς	τὰς	χαλκέᾱς > χαλκᾶς	τὰ	χάλκεᾰ   > χαλκᾶ
κλητική ὦ!		χάλκεοι   > χαλκοῖ		χάλκεαι   > χαλκαῖ		χάλκεᾰ   > χαλκᾶ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	χαλκέω   > χαλκώ	τὼ	χαλκέᾱ   > χαλκᾶ	τὼ	χαλκέω   > χαλκώ
γεν-δοτ	τοῖν	χαλκέοιν > χαλκοῖν	τοῖν	χαλκέαιν > χαλκαῖν	τοῖν	χαλκέοιν > χαλκοῖν
Οι σπάνιες κλητικές πτώσεις, ίδιες με τις ονομαστικές.
2η&1η κλίση, ομάδα 'χρύσεος χρυσοῦς', Κατηγορία 'χρυσοῦς' όπως «χρυσοῦς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία 1

χαλκοῦς < χάλκεος

Επίθετο

χαλκοῦς, -ῆ, -οῦν

• αττικός τύπος  συνηρημένη μορφή του χάλκεος (χάλκινος)

  ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχίνης, Κατὰ Κτησιφῶντος, 103

  δεησόμενον τὸ μὲν τάλαντον ἀφεῖναι τῇ πόλει, ἐπαγγελλόμενον δ᾽ αὐτῷ χαλκῆν εἰκόνα σταθήσεσθαι ἐν Ὠρεῷ.

  για να τον παρακαλέσει να χαρίσει το τάλαντο στην πόλη, με την υπόσχεση ότι θα του έστηναν χάλκινο ανδριάντα στον Ωρεό.

  Μετάφραση (2012): Αθανάσιος Ι. Γιαγκόπουλος, Θεσσαλονίκη:Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας @greek‑language.gr

Ετυμολογία 2

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	χαλκοῦς	οἱ	χαλκοῖ
γενική	τοῦ	χαλκοῦ	τῶν	χαλκῶν
δοτική	τῷ	χαλκῷ	τοῖς	χαλκοῖς
αιτιατική	τὸν	χαλκοῦν	τοὺς	χαλκοῦς
κλητική ὦ!		χαλκοῦ		χαλκοῖ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χαλκώ
γεν-δοτ	τοῖν		χαλκοῖν
2η κλίση, ομάδα 'πλόος πλοῦς', Κατηγορία 'πλοῦς' όπως «πλοῦς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

χαλκοῦς: ουσιαστικοποιημένο αρσενικό του επιθέτου χαλκοῦς

Ουσιαστικό

χαλκοῦς αρσενικό

• (νόμισμα) χάλκινο νόμισμα της Αθήνας που ισοδυναμούσε με το 1/8 του οβολού

Πηγές

• χαλκοῦς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χαλκοῦς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.