υπακοή

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	υπακοή	οι	υπακοές
γενική	της	υπακοής		—
αιτιατική	την	υπακοή	τις	υπακοές
κλητική		υπακοή		υπακοές
όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υπακοή < ελληνιστική κοινή ὑπακοή

Προφορά

ΔΦΑ : /i.pa.koˈi/

Ουσιαστικό

υπακοή θηλυκό

• το να υπακούει κάποιος στους ανωτέρους του ή στους νόμους, να εκτελεί τις εντολές τους, να συμμορφώνεται προς τα κελεύσματά τους

Αντώνυμα

• ανυπακοή
• παρακοή
• απειθαρχία

Συγγενικές λέξεις

• Υπακοή (γυν. όνομα, σπάνιο)
• υπάκουος
• υπακούω
• και → δείτε τη λέξη ακούω

Μεταφράσεις

    υπακοή

αγγλικά : obedience (en) γαλλικά : obéissance (fr) γερμανικά : Gehorsam (de)

πολωνικά : posłuszeństwo (pl)