σαπίλα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σαπίλα	οι	σαπίλες
γενική	της	σαπίλας		—
αιτιατική	τη	σαπίλα	τις	σαπίλες
κλητική		σαπίλα		σαπίλες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σαπίλα < σάπ(ιος) + -ίλα < μεσαιωνική ελληνική σάπιος < σαπίζω < αρχαία ελληνική σήπομαι

Προφορά

ΔΦΑ : /saˈpi.la/

Ουσιαστικό

σαπίλα θηλυκό

1. (κυριολεκτικά) η κατάσταση και η ιδιότητα του σάπιου
2. (μεταφορικά) σήψη και διαφθορά σε ηθικό επίπεδο

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη σάπιος

Μεταφράσεις

    σαπίλα

αγγλικά : putrescence (en) γαλλικά : pourriture (fr)